Bir zamanlar, çocuklar yere oturur, toprağa dokunur, karıncalarla konuşur, hayallerini ağaca anlatırdı. Sonra ekranlar geldi. Hayallerini alıp götüren, sesiyle büyüleyen,

— A. Galip’in mısralarından ilhamla — “Bir nevi ilm-i simyadır ki âlimi yoktur, Tecrübe edildikçe biriktirilen cahilliktir aşk…” – A.